Dag 13 - Een lange reisdag

Na een verblijf van 5 nachten in Jackson Hole hebben we vanmorgen de Tetons achter ons gelaten op weg naar Buffalo, een dag met veel kilometers. Daarom hebben we ervoor gekozen om niet via Yellowstone te rijden want dan zou de rit nog langer duren. 

Het verliep heel voorspoedig en het landschap was erg afwisselend. We gingen al vrij snel omhoog, de pas over waar opnieuw nog veel sneeuw lag. Gedurende de route hebben we heel veel herten gezien, waarvan eentje plots vlak voor ons de weg wilde oversteken waardoor we even flink in de remmen moesten, gelukkig ging dat goed.

Halverwege deed het landschap al een beetje denken aan de Badlands, veel bolvormige rotsen met kleuren in diverse tinten, erg mooi. 

Daarna werd het steeds vlakker en was het een stuk droger, reden we door dorpjes als Shoshoni en Dubois met slechts een paar honderd inwoners en waarvan we ons niet kunnen voorstellen dat hier iemand wil wonen.

Vlak na Shoshoni ging de route door Boysen State Park, een kloof met hoog oprijzende bergen en prachtig groenblauw water. 

Hoe dichter we bij Buffalo kwamen hoe onheilspellender de lucht werd en eenmaal in het hotel brak het onweer los met een paar zeer hevige onweersklappen. 

Morgen gaan we op weg naar Custer State Park waar we 1 nacht in het park verblijven. 

Van Jackson Hole naar Buffalo - 577km

Dag 12 - ik ben niet bang voor de boze wolf

Vanmorgen opnieuw een dagvergunning gehaald voor Erik om nog een paar uurtjes te kunnen vissen, dat was gisteren goed bevallen. Daarna doorgereden naar Jenny en String Lake voor een tweede poging om de hike bij String Lake te lopen. Een paar kilometer voor de plek van bestemming riep Annemarie, 'Erik, daar loopt datzelfde grijze beest van gisteren' (waar we dus geen foto van hebben). Opnieuw gestopt en de auto in zijn achteruit gezet en ja, daar liep hij nog. Ondanks dat hij van ons wegliep lukte het wel om wat foto's te maken. Toen we met de auto dichterbij probeerde te komen, rende hij snel de weg over en verdween in het struikgewas.
Maar wat bleek toen we de foto's bekeken, het was helemaal geen coyote maar een wolf. Ongelooflijk, deze stond op ons lijstje want we hebben nog nooit eerder een wolf gezien. We hoopten deze eigenlijk over anderhalve week te spotten in de Lamar Valley in Yellowstone, waar 6 roedels wolven leven. Dit hadden we nooit verwacht.

Eenmaal bij String Lake aangekomen was het even zoeken maar met behulp van de gps konden we de route al snel vinden. Door het vele smeltwater was het meer buiten zijn oevers getreden en lag het pad, zelfs de picknickbankjes, deels onder water. Het eerste stuk moesten we dus wat door het bos struinen maar het uitzicht was wederom fantastisch. Naast al dat water lag een deel van het pad verstopt onder een bult sneeuw en moesten we goed uitkijken en behoorlijk wat klauteren. 

 

Halverwege de route spraken we een aardig stel die had besloten om dezelfde weg terug te lopen aangezien het pad verderop steeds onbegaanbaarder werd in verband met grote hoeveelheden sneeuw. Eigenwijs als we zijn besloten we het erop te wagen en het eerste stuk ging prima. Daarna lag er steeds meer sneeuw en op een gegeven moment was het pad volledig niet meer te zien. Annemarie zag het niet meer zitten en toen ze ook nog tot aan haar knieën wegzakte in de sneeuw stond het huilen nader dan het lachen. We besloten ook rechtsomkeert te maken omdat we niet wisten wat we verder nog tegen zouden komen. Eenmaal terug bij de auto bleek dat we toch nog ruim zes kilometer hadden gelopen. 

Op weg naar het visstekje van de dag ervoor, kwamen we opnieuw op de scenic drive een grizzlybeer tegen (ditmaal waren wij de eerste die hem zagen). Gezien de kleur was het niet dezelfde als gisteren. 

Helaas was er een dame die ten koste van alles ook een foto wilde maken en richting de beer liep, die er toen als een haas vandoor ging, 

Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de bergen, bij ons vismeertje was het af en toe even dreigend maar we hebben het droog gehouden en ook piepte de zon regelmatig tussen de wolken door. 

Pronghorns

Voor de laatste keer besloten we de moose-wilson road af te rijden, waar we nog steeds geen moose hebben gezien dit jaar. Ook dit keer was er geen te bekennen maar wel kwamen we een oude bekende tegen, onze bever die heel druk was met eten en knagen en geen oog had voor de omstanders en klikkende camera's maar lekker zijn eigen gang bleef gaan. 

Onze oud bekende 

Vanavond hebben we buiten op het terras bij de Mexicaan gegeten, als afsluiter van ons verblijf in Grand Teton. We hebben erg genoten de afgelopen dagen en hebben echt ontzettend veel wildlife gezien, en dat terwijl we 'pas' 12 dagen onderweg zijn.

Morgen een lange reisdag voor de boeg, op weg naar Buffalo. 

Dag 11 - Hiking, vissen en wildlife

Na een rustige start van de dag gingen we op weg naar het midden van het park waar we een wandeling wilden lopen rond String Lake. Voordat we daar aankwamen heeft Erik eerst nog een visvergunning gekocht zodat hij later op de dag nog een paar uurtjes zou kunnen vissen. Ook zijn we nog naar de Chapel of the Transfiguration gereden voor een fotostop. 

Ondanks de bewolking werd de lucht steeds blauwer en bij String Lake aangekomen was het weer prachtig weer. De wandeling voerde wat hoger langs het meer, met de toppen van de Tetons op de achtergrond.

Onderweg zagen we verschillende marmotten waarvan er één het water indook en er als een verzopen kat weer uitkwam.

 

Al een heel eind op pad kwamen we erachter dat we een verkeerde route liepen, namelijk niet om String Lake maar om Jenny Lake, welke vele malen groter is. Daarom besloten we om dezelfde weg terug te lopen, het uitzicht was immers fantastisch. Onderweg zagen we verse berenpoep op het pad liggen en het is af en toe wel 'spannend' om zo door de natuur te lopen. Gelukkig hebben we wel bearspray bij ons, dat wordt ook overal geadviseerd. 

Via de 5 kilometer scenic drive zijn we naar het Visitor Center bij Jenny Lake gereden en het geluk was alweer met ons, er stond een hele mooie, grote grizzly iets verder in het gras. 

Terwijl Erik aan het rondkijken was naar een leuk visstekje kwamen we een Nederlands echtpaar tegen,  ook enthousiaste Amerikagangers. Ze vertelden ons echter in al die 20 jaar slechts 1 keer een beer te hebben gezien. We realiseren ons echt wel dat de frequentie waarmee wij beren zien zeker niet vanzelfsprekend is en iedere ontmoeting blijft dan ook bijzonder. Op weg naar de auto stond er ook een moose in het water, net in dit rustige stukje van het park was er dan ook bijna geen mens te bekennen. 

Na al dat wild en onze wandeling was het hoog tijd voor lunch en terwijl Annemarie zelfgemaakte tonijnsalade aan het bereiden was heeft Erik zijn hengel uitgegooid in Jackson Lake waar hij zelfs nog een visje heeft gevangen. 

Het was zo ontspannen om daar te zitten met het kabbelende water en Annemarie met haar boekje erbij. Om 18:00 was het echt tijd om op te breken aangezien we nog een uur terug moesten rijden. 

Moe en voldaan van de dag besloten we de snelle weg te nemen, niet dwars door het park. Halverwege zag Annemarie vlak naast zich in de berm een grijs beest, vermoedelijk een coyote. Zo snel als mogelijk was de auto gedraaid en terug gereden maar helaas, er was niets meer te zien. 

Morgen alweer onze laatste dag in Grand Teton en dan doen we een nieuwe poging om de wandeling om String Lake te lopen. 

Ons foto-album online

Sinds vandaag staat een selectie van onze vakantiefoto's online zodat je ze ook in groter formaat kunt bekijken. We doen ons best om het album up-to-date te houden. Nieuwsgierig geworden? Ga dan naar het tabblad 'fotoalbum 2014' bovenaan in ons blog. Reacties zijn altijd van harte welkom!

Dag 10 - A lucky day

 Vandaag niet vroeg op zoals gisteren maar lekker in bed blijven liggen en bij het opstaan eerst samen in de jacuzzi gezeten. Daarna rustig opgestart en voor ons motel buiten ontbeten. Ook vandaag besloten om zelf ons eten samen te stellen bij de supermarkt, we wilden vandaag namelijk wat later op pad zodat we tegen de avond vanuit het park terug zouden rijden, wie weet zou dat nog iets opleveren. 

Opnieuw de moose-wilson road afgereden, want zoals de naam al zegt, hier lopen dikwijls moose maar niet vandaag. Bij het Laurence Rockefeller Preserve hebben we een mooie wandeling van 5km gelopen, deze kwam uit bij Phelps Lake. Ondanks dat het vandaag wat meer bewolkt was en er ook enkele druppels vielen, was het prima weer en met de zon erbij was het echt warm.

Na deze wandeling hebben we een visvergunning gekocht voor Erik zodat hij morgen een visje kan vangen. Geïnformeerd waar we een moose zouden kunnen zien en besloten om richting de noordkant van het park te rijden. Echter, we waren nog maar net de hoek om en we zagen heel veel mensen op de brug en jawel, daar stond een moose! Het was een mannetje, met een gewei(tje). Nu blijkt dat de mannetjes hun gewei verliezen eind van de herfst, deze moet dus weer opnieuw aangroeien en daarom hebben de mannetjes nu geen of een klein gewei. De moose liep ook redelijk dichtbij en bleef rustig grazen dus we hebben er op ons gemak wat plaatjes van kunnen schieten. 

We hebben nog een stukje door het park gereden, oa de scenic drive waar we nog twee Sandhill Cranes zagen lopen, deze loopvogels kunnen 1,20m hoog worden. 

Op een picknickplekje met het geruis van stromend water hebben we lekker gegeten en inmiddels was het een uur of zes en besloten we, via de moose-wilson road terug te rijden. Hier hebben we eerder ook bevers gezien dus we hoopten ook nu, tegen de avond, bevers te zien alhoewel het nog wel een beetje vroeg was. Eenmaal op de plek van bestemming, Erik ging ervan uit dat er geen bevers meer waren, zijn we rustig gaan zitten. En jawel, al na vijf minuten zagen we een bever met behoorlijke snelheid door het water gaan en moesten we snel onze camera pakken want hij klom op de waterkant waar hij druk aan het eten ging. We waren op dat moment nog de enige dus we hebben een aantal mooie foto's kunnen maken. 

Blij met de 'vangst' van vandaag konden we onze ogen niet geloven toen we enkele kilometers later een vos in het gras langs onze auto zagen lopen. Bang was hij allerminst, hij bleef om de auto's heen lopen, mogelijk dat hij eerder door mensen is gevoerd. Opnieuw bood dat ons de gelegenheid om een paar mooie foto's te maken. 

Terwijl we de laatste kilometers naar ons hotel rijden zag Erik een hele groep mensen langs de rand van de (drukke) weg. Er wordt daar veel gewaarschuwd omdat er meermaals een moose is aangereden maar gezien het aantal huizen en de drukke weg konden we er ons niets bij voorstellen. Echter, er bleek toch een moose te lopen, opnieuw eentje met een gewei. Wat een ongelooflijke mazzel vandaag. We hebben volop genoten want hij was helemaal niet bang en bleef rustig grazen.

Want een fantastische dag met zoveel wildlife! 

Dag 9 - Voor dag en dauw

Gisteren was onze eerste volle dag in Grand Teton en Annemarie wilde graag wat foto's maken met de zonsopkomst en ook om wildlife te spotten wordt aangeraden om 's ochtends vroeg of tegen de avond te gaan spotten. Onze wekker liep al af om 05:00 in de ochtend en snel in de kleren geschoten en op pad gegaan. Via internet hadden we wat tips gezocht waar we moesten zijn voor de zonsopkomst en eenmaal op de plek van bestemming bleek dit een bekende en favoriete hotspot voor fotografen, we waren dan ook niet de enige. Na een klein uurtje kou kleumen, ondanks dat we ons goed hadden aangekleed, gingen we met een tevreden gevoel op zoek naar koffie en ontbijt. 

Met een gevulde maag vervolgens op pad gegaan op zoek naar wildlife maar langs de weg waar we twee jaar geleden diverse keren een moose en een beer hadden gezien, bleef het nu akelig stil.

Daarom de route door het park genomen waar we al wel snel een aantal pronghorns in het gras zagen staan. 

Bij Jenny Lake geïnformeerd naar de mogelijkheden om te varen maar het meer is daar nu nog veel te koud voor, een week geleden was het meer zelfs nog bevroren. 

Eenmaal aan de noordkant van het park uitgestapt voor nog wat foto's en ook zagen we een witte pelikaan. Erik zag wat beweging in het water en even later bleek het te gaan om een otter (alhoewel Annemarie het beest wel erg veel op een bever vind lijken). 

Na deze verassende ontmoeting zijn we terug naar het motel gereden, inmiddels was het ook al halverwege de middag en begon de moeheid toe te slaan. Terwijl Annemarie in bed is gedoken heeft Erik nog een baantje getrokken en in de zon liggen bakken.

Bij de supermarkt bleek dat je zelf een maaltijd kon samenstellen, voor 5 dollar kon je kiezen uit een hoofdgerecht en twee bijgerechten, zoals Griekse salade, waldorfsalade, pastasalade, vissalade en nog veel meer. Deze hebben we lekker in het park opgegeten en aansluitend nog wat winkeltjes bekeken. 

Dag 8 - van Yellowstone naar Grand Teton

In de hoop nog wat wildlife te spotten en de Grand Canyon of Yellowstone te bekijken, besloten we gisteren om via een omweg door Yellowstone naar Grand Teton te rijden. We waren nog maar net het park in en kwamen terecht in een file. Enigszins spannend wat er te zien zou zijn reden we met een slakkengangetje vooruit. Na een kwartier was er nog niets in zicht en hadden we al van alles bedacht, een beer, bizons die de weg blokkeren, een coyote of misschien een ongeluk. De spanning en het ongeduld nam toen, na een half uur was alleen het ongeduld nog over, we waren pas zo'n drie kilometer opgeschoten en hadden nog genoeg kilometers in het vooruitzicht. Pas een uur later kwam alles weer normaal in beweging, oorzaak van de file is echter tot op heden onbekend. We zagen wel twee rangers het verkeer regelen maar op een paar bizons na was er niets te zien. 

Vervolgens het tempo erin gegooid richting de Grand Canyon of Yellowstone, we wilden namelijk een korte maar steile wandeling doen naar het punt waar het water over de rand naar beneden stort. Eenmaal daar bleek de afdaling erg vlot te gaan en was het uitzicht heel erg spectaculair. 

Ondanks dat we de Grand Canyon of Yellowstone al eerder hadden gezien maakte dit wel heel veel indruk en beleef je de kracht van de natuur nog intenser. 

Grand Canyon of Yellowstone

Vervolgens hebben we nog een klein stukje langs de North Rim van de Canyon gelopen. Als je heel goed kijkt zie je rechts van de waterval een klein platform, daar waar we een half uur daarvoor nog stonden. 

Met een voldaan gevoel verder op pad gegaan richting Grand Teton. Ondanks dat onze verwachting hooggespannen was hebben we in Hayden Valley geen beren of ander groot wild gezien.  Eenmaal bij Yellowstone lake, 352km2 en op sommige plekken zelfs 600m diep, bleek dat deze nog deels bevroren was. 

Hayden Valley

 

Yellowstone Lake - deels bevroren 

Bij de West Thumb hebben we een stop gemaakt voor een broodje en een kort rondje langs de verschillende hot springs. Ook daar hoorden en zagen we alleen maar Chinezen, hele busladingen vol reden er rond. We hebben bijna geen Amerikanen gezien. 

West Thumb Geyser Basin

Vervolgens verder de route vervolgd welke steeds hoger en hoger ging en wij inmiddels goed begrepen dat deze route pas sinds kort weer begaanbaar is. We reden door een compleet winters landschap, het leek bijna alsof we op wintersport gingen. Opnieuw hoge sneeuwwallen langs de weg, volop sneeuw op de bergen en de bomen om ons heen waren soms nog volledig ingesneeuwd. 

Eenmaal richting Grand Teton verdween de sneeuw voor een groot deel alhoewel de witbesneeuwde pieken van The Tetons prachtig boven het landschap uitsteken. Nog maar net in het park sprongen er plotseling achter elkaar een stuk of 10 herten over de weg, wat een prachtig gezicht. 

De komende vijf dagen verblijven we in Grand Teton, daarover meer in het volgende bericht. 

Van West Yellowstone naar Jackson Hole - 204 km

Dag 7 - Hiking Yellowstone

Ondanks dat Erik zich vanmorgen niet lekker voelde, hebben we uiteindelijk toch besloten om op pad te gaan. Het vooruitzicht om de hele dag op de kamer te blijven terwijl ook nog eens de stroom was uitgevallen was ook niet erg aantrekkelijk. Doordat we vanmorgen wel wat later op pad gingen was het gelukkig bij de ingang van het park erg rustig en konden we vrijwel gelijk doorrijden. Al na enkele kilometers was er echter een opstopping, vermoedelijk een bizon die over de weg liep net als gisteren. Echter bleek er volgens enkele Chinezen (jawel, ze lopen hier nog steeds met busladingen vol) een wolf te lopen. Onmiddellijk de auto aan de kant gezet en camera in de aanslag. Het bleek echter een coyote te zijn, nog volop in zijn wintervacht. De coyote was duidelijk op jacht en we hebben nu live gezien hoe hij een prooi bespringt, precies zoals je in de natuurfilms ziet, geweldig! Ook had hij een prooi in zijn bek waar hij eerst mee aan het spelen was en enkele meters van zich af wierp om het vervolgens weer te pakken. 

 

 

Na dit bijzondere schouwspel hebben we een korte wandeling van 2,3km gelopen naar Harlequin Lake en dat was een mooie gelegenheid om te oefenen met de gps. 

Vervolgens hebben we de zuidelijke kant van het park bezocht, bekend om de vele basins, geisers en prachtig gekleurde hotsprings. 

We hadden een 'eenvoudige' wandeling uitgezocht naar Mystic Falls, een route van 5,5 km. Via de boardwalk bij Biscuit Basin liep de wandeling, al vrij snel naar boven. Al met al bleek dat nog een aardige klim te zijn en waren we in no-time ruim 100 meter omhoog gelopen. Enigszins wiebelig op de benen bereikte we de top en hadden we een prachtig uitzicht over Biscuit Basin en een deel van het park, op 2350 meter hoogte. 

 

 

Eenmaal boven bleek dat we echter nog niet veel kilometers hadden gelopen en was het nog een aardig stukje lopen naar de waterval. Al snel kwamen we in de sneeuw terecht en op sommige stukken van het pad lag nog een dik pak sneeuw waar we tot onze kuiten in verdwenen. 

Daarna ging het bergafwaarts maar het pad was af en toe erg steil en erg smal want niet erg bevorderlijk was voor de hoogtevrees van Annemarie. Na wat bibberige momenten kwamen we bij twee prachtige watervallen en gezien de tijd van het jaar is er heel veel smeltwater dus het water komt met donderend geraas naar beneden, heel indrukwekkend. Het grote nadeel hiervan bleek ook al snel, de waterval spoelde volledig over het pad heen waardoor deze onbegaan was. Aan beide kanten van de waterval stonden mensen te zoeken, te klauteren en te glibberen om maar naar de overkant te komen, zo ook wij. Na een poging of drie lukte het dan toch maar toen waren we ook wel blij dat we bijna aan het eind van de route waren.

 Eenmaal bij Biscuit Basin hebben we nog wat foto's gemaakt en zijn we naar Old Faithful gereden voor een verlate lunch. Energie om de geiser te bekijken hadden we niet meer dus we zijn daarna meteen terug gereden, inmiddels was het ook al half vijf. 

 

Vanavond daarom alleen wat brood gegeten en daarna nog even wat winkeltjes bekeken in het dorp. Morgen zit ons verblijf hier er al weer op, via de Grand Canyon of Yellowstone en Hayden Valley (waar we nog wildlife hopen te spotten) rijden we door Grand Teton National Park naar Jackson Hole waar we de komende vijf nachten verblijven. 

Over twee weken zitten we echter alweer in Yellowstone, samen met de ouders van Annemarie waar we aan de Oostkant van het park verblijven. We boffen nog steeds met het weer, de zo'n schijnt uitbundig en met een graad of 20-22 is het hier prima toeven en ook de komende week blijft dat zo.